A oto kolejne archiwalne odkrycie w katalogu Kameleon Records.

Założony przez Lecha Niedźwiedzińskiego na początku lat 70-tych w Lesznie zespół Hades (występujący z początku pod nazwą Uśmiech Hadesu), niestety nie doczekał się nigdy profesjonalnych nagrań. Za to przez całą dekadę lat 70-tych z powodzeniem brał udział w różnych festiwalach i przeglądach muzycznych, wyrabiając sobie całkiem solidną markę wśród lokalnych słuchaczy. Pomimo że zespół działał niejako w drugim obiegu, to w ich muzyce nie znajdziecie cienia amatorszczyzny, czy braku profesjonalizmu. Wszystko jest wymyślone i wykonane na zawodowym poziomie. Do pełni szczęścia zabrakło jedynie wizyty w zawodowym studio.

W pierwszym okresie swojej działalności, grupa wykonywała bardziej ostrą muzykę – zbliżoną do dokonań Led Zeppelin, czy ZZ Top, natomiast później zwróciła się ku klimatom progresywnym zahaczającym także o art i jazz rock. Muzycy wprowadzili do swoich utworów więcej partii instrumentalnych i postawili na dłuższe formy. I właśnie tego typu nagrania wypełniają ten album. Chociaż powstały one w latach 1979-1980 to stylistycznie można by je usytuować co najmniej pięć lat wcześniej.

Opus magnum CD to tytułowa, trzyczęściowa, piętnastominutowa suita. Można by ją określić jako takie bardziej skondensowane tematycznie i mniej rozwlekłe SBB z wpadającymi od razu w ucho, niebanalnymi motywami i masą partii improwizowanych za to nie nastawione tak silnie na wirtuozerię. Warto zwrócić także uwagę jak znakomicie zespół operuje klimatem i czasem. Nic nie jest tu ani przegadane, ani nie pozostawia słuchaczowi niedosytu. To jest naprawdę kapitalne granie z naszej najwyższej półki progresywnej. Wspaniała sprawa !!!

Płyta zawiera także drugą wersję suity, niestety odstającą jakościowo od reszty materiału, ale z punktu widzenia historycznego i artystycznego jej zaprezentowanie wydawało się nam koniecznością.

Krążek uzupełniają trzy krótsze, pięciominutowe nagrania:

Nieco rozbujany, oparty na bardzo nośnym motywie – Fetysz ma w sobie coś z klimatów Santany i Wishbone Ash.

Sesja letnia – to swingujący rozimprowizowany, numer zdecydowanie ciążący w stronę jazzu.

Blues o włosach – jak sama nazwa wskazuje to blues, a zarazem jedyny kawałek na płycie okraszony partią wokalną.

Całość opakowana została w specjalnie namalowaną, bardzo klimatyczną, baśniową okładkę, przedstawiajacą taniec nimf wokół tytułowego Światowida.

W środku znajduję się też esej opisujący historię zespołu.

Jedyne na co można trochę narzekać to nie w pełni profesjonalna jakość nagrań, ale poza ostatnim utworem jest ona naprawdę bardzo przyzwoita. Zresztą kompozycji tych można posłuchać tylko w takiej formie, albo wcale.

Mus dla wszystkich fanów polskiego rocka progresywnego. Nie będziecie zawiedzeni !!!

PONIŻEJ KROTKI FILMIK PREZENTUJĄCY WYDAWNICTWO: